0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
282
Okunma
Önce güz döktü yapraklarımı
Ardın gelen soğuk kış
Üşütü yalnız yüreğimi
Geçilmez etti karlı dağlar
Çığ olup düştü yollarıma
Gündüzümün mavisi kayıp
Gecemin ayı yıldızı firarda
Gök gri kül rengine bürünmüş
Baktığımda pencerimin camında
Hüzün sızar aldığım nefes le
Tepede aşağı bu bedemime
Gecenin dostu bir bardak çay ısıtır
Şiir yazan elim ile üşüyen avuçlarımı
Arada dönüp bakarım
Duvarda asılı saate
Hayli geç olmuş vakkite
Uyku gelmez yastık taş olmuş
Düşünce döndürür sağa sola
Sorasan beni yaşıyorum
Yıkılmadım halen ayaktayım
İyi günün insanlarını sildim
Kötü zamanda elimde tutanları sevdim
Sayıları azaldığı için
Vefalı kulların kıymetini hep bildim
5.0
100% (1)
