Ölümün evinde nefes...
Ne kalan
ne giden belli bu dünyada... Gidende aynı soru ben nerdeyim. Kalandada aynı soru niye burdayım. Halbuki..! Zaman daralıyordu hayatın içinde Karanlığa sarmıştı artık nefes Koşuyorlardı kalp atışları sessizliğin derinliklerine dalarcasına... Sanki meydan boştu oysa hıncahınç doluydu Zaman çoktan durmuştu çoğalarak geldiler ağızları dop dolu... Anlam veremeden toplandılar o dolu alana... Her kafadan bir ses... kulaklar duymayacasına bağrıştılar... Işıksız karanlığın sesinde... Sonunda anladılar Yol göründü,öbür dünyaya ve değiştirdiler... Dönüşü olmayan yolun adını... "Yeni bir hayat" veya "ölümün evinde nefes" Bayram Köse / 2024 |
Kaleminiz daim ilhamınız bol olsun. Selamlar.