Sessizce geçiyordu ömür
Seneleri arkasında bırakarak
Gün ve gün an ve an,
Ve ben
Sevdiğimle kalıyordum o kadar,

Hiç bir kıymeti de yoktu umudun
Bir teselli dahi olamadan
Geçip gidiyordu yıllar
Mevsimler de ona keza,
Ve ben hala
Şiirler yazıyordum o kadar,

Bilinmez ki sebebi yaşananların
Bir çuval dolusu yalnızlıkların
Önümüze serilmiş yarınlar
Olsalar da
Bir hiçe mahsus
Anlamsız ve mantıksız,
Ve ben hala
Hayaller çiziyordum gökyüzüne o kadar,

Dil suskun gönül bağlı
Kaybolan zamana bir manşet atmam
"Sen yoksan ben de yokum"
Diye
Ne önemi var,
Ve ben hala
Nefes alıp veriyorum o kadar,

Hayat işte taksirata teslim
Suçsuz mahkumiyetin en güzel hali
Yağmur pencereyi tıklatsa da hep
Çaresiz,
Olsa da
Vakit vurdumduymaz,
Ve ben hala
Bekliyorum,bekleyeceğim güneş doğasıya kadar...

* Berlin, 24.01.2024 *

Talat Özgen