DEPREMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın BUGÜN BEN SENİM
Bugün ben yok gardaş, bugün ben senim, Seninle enkazda üşüyor tenim. Acın derûnunda sızlar kalbimin, Bugün kuşlarıda, yasta ülkemin... Bir millet düşünün, yek vücûd olmuş, Yaralı uzvunu sarıp, sarmalar. Ağrıyan yerini arayıp bulmuş, Bizi birleştirir, bu kırılmalar...
Kış, kıyamet, kuşlar döndü yuvaya,
Dönecek yuvası kalmayanlar var. Kapkara bir efkâr sinmiş havaya Kâvim, kardeşini bulmayanlar var... Saçını okşamış, elini tutmuş, Anne yavrusunu öpüp uyutmuş, Küçük bedenleri topraklar yutmuş Enkazlar altında ölmeyenler var. Büyük bir hışımdı, yıktı da geçti, Yüreklerimizi yaktı da geçti Tarihin yazdığı büyük bir göçtü Kalanlara selâm salmayanlar var. Moloz yığınına dönmüş yuvalar, Örtmüş bedenleri beton kayalar Çeşm-i giryan olmuş, dilde duâlar; Daha alı, moru solmayanlar var... Dağlar, taşlar yasta, gökler ağlıyor, Ezilmiş çiçekler, kökler ağlıyor, Eşini kaybetmiş, tekler ağlıyor; Günlerdir uykuya dalmayanlar var.... Ölüm uykusuna yatan uyanmaz Feryada, figana yürek dayanmaz Gözün gördüğüne, gönül inanmaz Dünyada çilesi dolmayanlar var. Can alıcı büyük, küçük seçmiyor, Yaşına bakmıyor, boyun ölçmüyor Yayından çıkan ok teğet geçmiyor Henüz akil baliğ olmayanlar var. Bir ömür boyunca anne, babalar Yuva kurmuş, boşa gitmiş çabalar Yavrulara mezar olmuş yuvalar Gün görmeyen, murat almayanlar var... Sallandı yeryüzü, titredi durdu Bir tüy gibi yaktı, yıktı savurdu Bir mâtem havası sardı tüm yurdu O gün, bugün yüzü gülmeyenler var. Allah’ım biz zayıf, âciz kullarız, Dilersen yok olur, dilersen varız, Yaramıza sabır döker ağlarız Nerden geldiğini bilmeyenler var... Hicranî’m, yüreği yananlar gördü, Sönmüş ocaklarda dumanlar gördü, Bu millet çok kötü zamanlar gördü; Acı günümüzde gelmeyenler var. Nûriye Akyol/ 8/2/2023 |