Savaş günü süvariyi uçurur,
Meydanlardan düşmanları kaçırır.

Yiğitler kır atları şahlandırır,
Bilmez misin, at Türk’ün kanadıdır.

Zâlimleri tepeler asil kır at,
Mazlumlara hem kol olur hem kanat.

Yaymak için Hakk adın üç kıtaya,
Çatlarcasına koştu Şarktan Garba.

Yıldırım’la rüzgâr ile yarıştı,
Eyyüb ile Kudüs için savaştı.

Kökpar ile ciritte aşkla koşar,
Davulun sesiyle mest olup coşar.

Köroğlu’na vefalı sırdaş oldu;
Çamlıbel’i aşarken yoldaş oldu.

Zaferlere yürüdü asil atlar,
Fetihlerle dalgalandı sancaklar.

Atlar insanı koymaz yarı yolda,
Atı olanlar kalır mı hiç darda?

Dağlarda yılkılar bir yiğit bekler,
Ovalarda dörtnala koşmak ister.

Asil atlar Allah’ın bir eseri,
Tunçtur üzengisi ipektir eyeri.

Batur, atlar saldı düşman üstüne,
Uygur galip oldu, kâfir üstüne.

Yılmaz atılır cenklere kır atlar,
Yiğitler için koşup yardan atlar.

Tarih yazan atlar nasıl büyüktür;
At üstündeki Türk değilse yüktür.

Muhammed EROL