Belki de canını yaktığım tek şey papatyalardı.
Seviyor, sevmiyor falı için tek tek koparırdım yapraklarını.
Son yaprak seviyor çıkınca büyüsü bozulmasın diye
yeni bir papatya koparmazdım
Sevmiyor çıkınca bir yenisinin daha canını alarak yapraklarını koparıp son yaprağı seviyor kelimesine kadar devam ederdim.
Ben birinin sevgisini papatya falında ararken kim bilir bir papatyayı hayattan ve sevdiğinde koparmışımdır.
Senin bana bıraktığın acılarla dolan gözlerim,
ve ifade etmede kelime bulamadığım sözlerim
kuşatmışken zihnimi
Yaşamak nedir desen bana , hayata küsmüş bir yüreğe ev sahipliği, derim.
Bilirim iflah olmam, ben bu dert ile giderim.
Anlıyorum ki kaderimmiş benim kederim.
Ne yalan söyleyim
Canını yaktığım tüm papatyalardan özür dilerim.


Erfani 27.01.2024