Gençlik nasıl uçtu pek bilemedim;
Yaprağın rüzgârda uçtuğu gibi.
Fırsat kaçtı, gitti fark edemedim;
Ürkek bir ceylanın kaçtığı gibi.

Sanki, kar yağdı da ağardı saçım!
Yıllar hırpaladı, bozuldu biçim
Organlar yıprandı, döküldü içim;
Eski bir duvarın göçtüğü gibi.

Canlı günler geçti kalmadı tadım
Bilmem, son durağa kaldı kaç adım?
Kıymetli gençliği saçıp, harcadım;
Delinin parayı saçtığı gibi.

Şunu yap, bunu yap, derken gün bitmiş
Gün ile birlikte, gençlikte gitmiş
Geçen yıllar vücudumu eritmiş;
Ateşin bir mumu içtiği gibi.

Yıldırım hızıyla geçti kavşaklar
Gerçeğin kırbacı yüzümde şaklar
Biçilmeyi bekler yetkin başaklar;
Ekenin, ekini biçtiği gibi.

Herkes için işler, İlâhi kanun
Gönül genç kalsa da, bedenim yorgun
Birbirinden dökkün geçiyor her gün;
Yetkin bir meyvenin geçtiği gibi.

Dünyanın yükünü bırak, taşıma,
Diyen de olmadı, çıkıp karşıma.
Kocayınca geldi aklım başıma;
Çiçeğin zamansız açtığı gibi.

Bir gün benim için mıhlanır zaman
Güzel bir yel eser, dağılır duman
Aslî vatanına yol alır mihman;
Geminin rotayı seçtiği gibi...

Mehmet Postallı / 2024