RAHMAN ALLAH...
[
İstanbul’da hepimiz bir kurbanlık koyunuz, Nerelere kaçalım, depremzede soyumuz! Bu oyunlar içinde kıldan ince boynumuz, "Kader" denecek yine; her zamanki huyumuz. Çok katlı binalarda Hatay’ı görüyorum, Daracık sokaklarda, çaresiz yürüyorum. Fayların kırığını duâmla örüyorum, Sabah, akşam Rab’bimden korunma diliyorum. Ne Beled-i emin var, ne de devlet düzeni, Dünya tekrar görecek ezileni, ezeni. Biz halkız; görüyoruz çalışanı, gezeni, Âfet büyük, yıkım çok, hani nerde sezeni? Zaman aştı zamânı, bakan yok İstanbul’a, Elli kat binalarda insan canı bir pula. Kimdir ruhsatı veren, yedi ceddi yok ola, Kıyamet günü yakın, artık tükendi mola. Yazanlar hep yazıyor, söyleyenler söylüyor, Devletlü sus pus olmuş; olacağı gözlüyor. Belki de ekonomi böyle rahat dönüyor, Görmez olmuş bakanlar, ne ocaklar sönüyor. Depremlerin hikmeti yıl geçti, anlaşıldı, Gördük, yeni düzene ne çabuk alışıldı. Zaten herşey ezelde alnımıza yazıldı; Bil ki, Rahman Allah’la yıllarımız aşıldı! 23.01.2024 Fatih-İST. Enver ÖZÇAĞLAYAN kalin ] |
saygılar