Sükût-Susku sözsüzlük değildir dedi sükût- Sustuk seninle Kendimize görüş mesafemizi azaltmadan sessizliğin birikmiş sözcükleri inerken gözlerimize. Bakmadık baksak görecektik seyre dalan sözlerin anlamından ne de çok kendini ırayarak döndüğü seferleri. Ve kendine dönen sözcüklerin kaybolan anlamlarının ardında yoğunlaştıkça sustuk. Kutsanmış koca bir ağaca bağlanmış hurafeler misali belki bu yüzden uğur/ladığımız her söz dil bağımız oldu. İçimizdeki ceylan derilerine geceyi sonbaharı denizi resmediyorken sessizliğimiz s/özsüzlük bilindi hiç kopmadığımız sessizliğimiz. * Sus Oysa sözdük biz sözlüydük Kimselerin vermediği kimselere verilmemiş. * / Göz göze sus -sadece- bana sus / |
Tebrikle şair ve şiirine