YANIK KELEBEKLER...
YANIK KELEBEKLER...
yanık bir kelebek türküsü gibidir benim annem beni varlığı ile yok edip, yokluğuyla var eden bütün ümitlerimi isli kanatlarına yükleyip,sonra da toz toz,duman duman ,emanet bir rüzgârın vicdanına terk eden işte o rüzgârdır beni yıllardır ,hâlâ diyar diyar savuran savurdukça, ıslak küllerimi kâinat-ı âleme dağıtan dağılan zerrelerim kim bilir nerede bulur merhameti ve kimde dinlenir cesedim, hangi mevsim,hangi zaman ben yanık bir kelebek larvasıyım, tüm renklerim is"e teslim karanlık bir ateşin kozasında kimsesiz, sessiz, esrik bir sel’im kırmızı ökçelerin omzunda haykıran sesim kendime bile yük o kadar ki ! küflenmiş çığlığım , asi ruhumdan daha büyük kör nefeslerimin adımlarına saklanmış yine bütün gölgeler gördüğüm her gökkuşağıyla başım arş’a eğilse de, sana değer öğretilen her şey, kalabalık yalnızlığımın tek rüyasıymış meğer kader ! bırak çekme beni, bırak,bırak ta özgürce ağlayayım,yeter ! ah yâr ! hasretin uyutur beni her gece göğsünde, sen bilmezsin kâbusların kara ellerinde aklanırken aşka yasak günahsız düşlerim vuslatın hiç gelmeyen sancılı sesidir, saçlarımda gizlenen ak saatler ölümün gölgesine sığınmış bir lahit misali, şeytanın o son sevabını beklerim ateşin rahminde kavrulmuş cennetsiz bir tohum gibiyim şimdi çamur akan her sokağın göğsünden ömrümce çileye emzirildim hangi yağmur damlası temizler artık, uyku çürüğü kokan kirpiklerimi azad et beni ey Araf ! azad et ki,özgür kalsın artık sudaki parmak izlerim soyun hadi , zamanıdır ey sonbahar,dökülsün toprağa tüm yasaklarım notaları sarhoş bir bestenin majörüne kıvrılmış bedenimedir avare isyanım belki ben de uçmayı öğrenirdim kendimce, yanık olsa da asi kanatlarım mahzen kokan çığlığım,asi ruhumdan , daha büyük olmasaydı eğer vuslatın hiç gelmeyen geç sevincidir artık aynalarda gördüğüm saçlarıma yağan bu özgür kar taneleri,umutlarıma köle olmuş kördüğüm Oysa ne düşlerim vardı aşka dair, söyle ! seni kim prangalara vurdu ey yüreğim çocukken kovaladığım o masum kelebeklerin âhıdır şimdi genzimde dolaşan bu kanlı düğüm... . . . . . . . . . ecedemet... |
ben annemi hiç görmedim..hiç resmi olmadı cüzdanımda.
hiç,eşyası yok..koklayıp özlem gidereceğim...
hiç,başımı dayayıp ağlayamadım..
Allah annesiz babasız büyütmesin kimseyi..
babasız belki olur..ama,annesiz olmuyor..
ne kadar da zulüm etsede..anne yine annedir..
görünen o ki,
bu konuda muzdarıpsın..
Allah,hayırlı anneler babalar evlatlar ihsan etsin herkese.
insanın kaderi doğarken yazılırmış..
doğduğunda nelere muhatap olursan,ölene kadar öyle gidiyor..
:((