Sen çöllere düşmedin ey Kays
Çöller sana düştü
Bir arayış ki sende vecde gark
Hacer ananın git-gelini çağırır
Umuda asılası gözlerin
***
Leyli çölde nefesim, nefesim sensin
Ufkumun bittiği yerde
Deryaya çalan gözlerim
Ben koştukça kaçar seraplar
***
Gündüzün yandığım
Leylim’de ısım
Gecesi dondurmaz sıcak
Libasım
***
Ah Leyli ! çöl ne ayaklarımı
Yakan kum
Ne tepeme çakılan güneş
Benim çölüm sensizlik çağlar
Leylim ley... Leyla !
***
Biliyor musun kervan gördüm rüyamda
Önde bir eşek,arkada köpek
Leylanın köyüne takılmış kervana
Kum gülistan oldu bana
Bezirgan başı
Ekmek verdi su verdi
Ben de bir tekmil ona
***
Bir bülbül sesine uyandım
Ben sesini duymadığım o
Kelbe uyandım
Çölde değilim Leyla’m
Sinem baştan başa çöl
Oysa öyle içimdesin ki
Her yanım sen
Nefesim sen
Yokluğun kadar da bendesin
Yanan bağrım çöl
Gölü gözlerimde ayrılığının
***
Ondan ne haber ey kıtmir
Soylu !
Diyemedim !
Vakti miydi ?
Ey şahin pençesine düşesi bülbül !
Sen çölde hangi gülü yaktın
Bu alemde güller tuzak kokar
Beni bir Leyla çeker çölüne
Gül vereyim
Al da götür eline
***

Günay Koçak

11. 1. 2024