RIZIK NÖBETİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Gurbetelde yaşamadım, çok bilmem
Burada cennet var, deseler gelmem Yoksulluk olsada açlıktan ölmem Gurbet kuyusunu derin oymuşlar Garipleri tutup tutup koymuşlar.
Vatan tutmuş yiğit, asri gurbeti
Gönlüne hasreti yükler de gider Zordur yâdellerde rızık nöbeti Kalbinde acıyı saklar da gider. Ana, baba, gardaş, bacıya hasret Gözünün önünde durur memleket Yılda bir kez eşi dostu ziyaret Vatan toprağını koklar da gider. Nasibi insanı çeker götürür Belki köşkte, belki taşta yatırır Gurbette gariplik ömür bitirir Dertleri üstüste ekler de gider. Kurban eder gurbet, kurda kuzuyu Mihnetle içirir bir bardak suyu Dönmek niyetiyle bir ömür boyu Rızkının sonunu bekler de gider. Gün gelir toprağa düşünce canlar Dönüp bulamamak ne zordur anlar Hüsran gözlerinden yaş olur damlar Mezar taşlarını yoklar da gider. Dinmez Hicranî’nin hasret sancısı Deli gönül binbir derdin hancısı Bu dünyada herkes gurbet yolcusu Gün gelir açlarda, toklarda gider. Nûriye Akyol 02/1/2022 Görsel alıntıdır. |