KIZIMA MİRASIMsana babasız çocukluğumu bırakıyorum kızım inşaat köşelerinde tükenen amele çocukluğumu umutsuz gelecek için parasız yatılı öğrenciliğimi on dördümde iftiraya kurban siyasi mahpusluğumu baba mirası yoksulluğumun katlettiği üniversitemi sana kalleşlikle kirletilmiş imha edilmiş tapınağımı tapınağımın kendini azletmiş paraperest tanrıçasını o uzlaşmasız acımasız kin heykelini sana yapayalnızlığımı bırakıyorum kızım sana sırtımda birikmiş hançerleri sana bir ömür süren yoksulluğumu bırakıyorum ey yüreğimin en gerçek sevdası bilmenin ve görmenin acısını sevgisiz bitmiş ömrün öyküsünü canımdan kopartılmış babalık türküsünü doldurulup bana doğrultulmuş namlu bedenimde taşıdığım tek gerçek inci hiçliği bırakıyorum sana yokluğu bırakıyorum sana insanlığımı kendi aşkımdan sürgünlüğümü bırakıyorum yüreğimin ve beynimin sonsuz özlemi ömrümün en büyük yoksunluğu kızıma hasretimi bırakıyorum sana babana hasreti bırakıyorum biliyorum ancak sen anlarsın babasız bir babanın babasız kızına bıraktığı serveti Bilge SEL |
ne kadarı doğru bilemem
babasız büyümedim
babasız büyütmedim kızlarımı
annesi varken bir gözü görürmüş babanın
annesi yokken hiç görmezmiş çocuklarını
siz sayın şair bu aslında pek sevmediğim ata sözlerinden birini yıkıyorsunuz
en güzel mirası
sevgiyi bırakıyorsunuz kızınıza
sanırım ,yalnış anlamadıysam annesi yanınızda deilken bile.
mutlu bir kız olmalı herşeye rağmen
saygılar, sizi tanımak güzel,şiirlerinizi okumak güzel
sizi tanımama sebep olan dostuma tekrar tşk
onun yorumundan ulaştım zira size