İNSAN TARLASI
Göz alabildiğince beden ama ruh yok,
Ceset tarlası, insan yetişmemiş. Yaradan aç, mahsul yok, Beyinler de fikir yeşermemiş. Ekinler nankör, başına buyruk, Bir hastalıktır sarmış sarmalamış. Evvelinden, tohumundan bozuk, Nefsinden ileriye çillenmemiş. Yaradan’ın zulmü, insanın nadası, Bir alev, bir tufan, tırpandır asası, Korkular, tövbeler, yağmur duası, Yine de zalimden başkası yetişmemiş. |