Dün gece dört yüzüncü sayışımda ikna oldum,
Sandalyenin dört ayaklı olduğuna.
Kaç kez söylenmeli,
Kaçıncı seferde ikna olurum bilmiyorum,
Artık yanımda olmayacağına.

Çok korkuyorum,
Yanımdan geçen bir araçta,
Sen ve başka bir adam,
Çok korkuyorum.

Sen atlattın mı,
Unuttun mu beni,
Canlanıyor mu yoksa anılar,
İçtiğin sigaranda, dumanında,
Görüyor musun beni.
Çünkü ben görüyorum da.

Ben seni,
Çayın leke bıraktığı tahta masada.
Ben seni,
Yağmurun ıslattığı camda,
Ben seni,
Düzgün katlanmış bir çarşafta görüyorum.

Hani sen hep bir yatak al derdin,
Koltukta uyumaktan sırtın ağrımıştı.
Bende sana söz vermiştim taşınacaktım.
İnan sen gittiğinden beri,
o evde bir gece bile uyumadım.
Yatağın olduğu bir evde yerde yattım.
Galiba hiçbir zaman yatakta uyuyamayacağım.

Aslında söz vermiştim,
Bir daha şiir yazmayacaktım.
Aslında söz vermiştim,
Bir daha sana yazmayacaktım.

İlk sözümden bu yana,
Bu okuduğun yazdığım ilk şiirim.
Ama sen yazma dedikten sonra,
Sana kaçıncı yazışım bilmiyorum.

Özür dilerim