Aralığın sonuydu, yeni umutlara
Sabahlara uyanacakken bir dolu gülüşlere
Yitirdim seni
Gözlerime musonları getirdi yokluğun
Birde mevsimsiz kuşlar tünedi penceremdeki dallara

Hüzzamdı tümü şarkılarımın
Duvarlara ayrılığı çizdi ellerin
Bir penceren yoktu artık
Gökyüzündeki yıldızlarla avunmaya
Türküler ’ Musa Eroğlu ’ avazında
’ Hasreti bana bıraktın’
’ Bu özlem senin ’
Seninde tüm akşamlara ıslaktı gözlerin

Dün yine aralığın sonu, yeni bir yılın
Doğuşunda takıldım hatıralara
Ne kadar güldürmeye çalışsa da
Çocuklar doğum günümde
O aralık akşamının acılarını
Susturamamıştım içimdeki veda şarkılarını

Şimdi yazamayacak kadar
Güçsüzleşti parmağımda yokluğun
Bir ateş bedenimi sararken
Uyumak istiyorum, uykusuzluğuma direnip

Bu gece gelir misin rüyalarıma ?
Hiç geçmemiş gibi zaman
Susturur musun içimdeki bu ağıtları ?
Dayanamıyorum
Yitirdim beni gittiğin sokaklarda
Gel ! bul, al artık acılarımı !!!

Günay Koçak

1. 1. 2024