Bir zamanlar bende çocuktum.
Hayallerle büyüyordu ruhum, bedenim.
Umut doluydum yaşama, hayata.
Şimdi her şeyin üzerine, bir daha yutkun.

Tutku dolu bir gelecek vardı önümde,
Sırasıyla dizelenecekti her biri de.
Satır satır, basamak basamak çıktığım her hedeften;
Ajitasyonla döndürdüler geriye...


Çocuktum ve, o insanların kölesi olarak büyüdüm.
Ocak 1 - 2024’de 30 yaşına bastım.
Tenim otuz, ruhum 80 yaşına bastı.
Hayaller bitti, gelecek bitti ve şimdi bir daha yutkun...

Sil baştan devri de tükendi.
Beni en yakınlarım tökezletti.
Hâl hatır uğruna yok edildi yaşamım,
Geleceğe dair tutkun yoksa, sende yutkun...

İki damla gözyaşı aydınlatırdı ruhumu,
Çocuktum ve çocukluğum beni baki yapan, hayaller üzerine kurulmuştu.
Yanım yörem boştu, işletilecek hayallerim çoktu,
Ama şimdi sadece yutkun...

Geleceği unut.
Geçmişi yut.
Kalmadıysa hiçbir umut.
Nutkunu tut ve bir daha yut...

Çok şey öğretti bu hayat bana.
Ama vakit de geldi artık, girmeli bedenim toprağa.
Hayat bu! Tecrübe eder girersin mezara.
Ardında ne yaşattıysan onunla varırsın Rabbin huzuruna...