0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
384
Okunma
yolculukta canlandı anılar birden
vagonun penceresinden hayata bakıyorum
uzayıp giden raylar üzerindeyim
trenle seyrediyorum
gözlerime doluyor bozkırlar
köy köy araziler
nasırlı eller
ak yazmalı anneler
ak sakallı dedeler
gülen çocuk yüzleri
coşkulu bayırlar
özgür bakışlar
deniz, göl, akarsular
selamlaştığım insanlar
şehrin alaylı yüzü yok
aynı selamla karşıladılar
canım topraklarım vatanım
dikili ağaçlarım
kurban olduğum dağlarım
ovalar ,şehirler bir bir geçiyor
trenin kalbine yerleşiyorum
kaç istasyonu seviyor
gezdirip durduğum ruhum
bin hasretle
memleketime gidiyorum
trenin geçtiği yerlere
doyamıyorum
ellere el sallıyorum
çocuklar kadar çocuk
kır çiçekleri kadar özgür
son istasyon
doğduğum topraklara iniyorum.
Mustafa KAYA
23-12-2023/ Elazığ
