SÖZ BENİM DEĞİL
Söyler durur dilim, söz benim değil
Gönül benim değil, öz benim değil Bir anda elimden alsa yaradan Göremem dünyayı, göz benim değil. Bir çiçekte yedi türlü renk deren Toprağa yağmurla cansuyu veren Rabb’imdir can veren, alıp öldüren Bahar benim değil, yaz benim değil... Ne bir fidan, ne taşım var dünyada İki damla gözyaşım var dünyada Bu dünyada erilmezmiş murada Oğul benim değil, kız benim değil... Dünyaya geldiğim gün hayat başlar Sırasıyla geçer baharlar kışlar Mezarım başında dikili taşlar Toprak benim değil, toz benim değil... Çalıştım, çırpındım pul oldu gitti Ömür verdiklerim el oldu gitti Ömür yandı, bitti, kül oldu gitti Ateş benim değil, köz benim değil... Rabb’ime âyandır her şeyi görür Ölüm son kervandır mutlaka yürür O son elbisemdir, toprakta çürür Kefen benim değil, bez benim değil... Nûriye Akyol KELÂM ERBABINDAN: (Teşekkürlerimle) Naçizane şiir yazar dururum Hayalimde resim çizer dururum Baharda dağları gezer dururum Âşık olamadım saz benim değil ____ Türkmenoğlu (Şükrü Atay) Aşkı ilahiyle habdan uyandım Dilimle kalbimle ismini andım Deri dergâhında kavurulup yandım Ateş benim değil köz benim değil.... (Ayhan Sağır) Fani dünya kalır sanma kimseye Değer verme dünya malı nesneye O ki Kün fe yekün der her bir şeye Bahar benim değil yaz benim değil. (Hayrullah) Görsel alıntıdır |