ÖZLEDİM ANAM
ÖZLEDİM ANAM
Anam sen gedeli yedi yıl oldu Dertlerimi gömüp gizledim anam Sürmeli gözlerim yaşlarla doldu Saçıyın telini özledim anam Hayalime gelir soluk benizin Dumanlanır gözüm, yanar genizim Kabarırım sanki Karadenizim Nasırlı elini özledim anam Burnumda tütüyor tandır kömbesi Duvardaki eski o gaz lambası Nerde görsem eski su tulumbası Helkeli kolunu özlerim anam Tarlaya gedip de çapa çalardın Yaz gelince pakla, nohut yolardım Yağmur yağsa çıkıp damı loğlardın O bükük belini özledim anam Canın heç yok muydu yorulmaz mıydın Kadere talihe gırılmaz mıydın Gabahat işlesek darılmaz mıydın O datlı dilini özledim anam Teneke zobaya odun atardın Garyola bilmedin yerde yatardın Heç mi oturmazdın hep iş dutardın Yerdeki çulunu özledim anam Bahçeye üç evlek açardın garık Gunduramız yoktu geyerdik çarık Odun bulamazsak yahardık gırık Çırpını çalını özledim anam Zobada bişerdi bulgur aşımız Yoklukla bağlıydı garip başımız Çile dostumuzdu, dert sırdaşımız Patates sulunu özledim anam Anasız bir hayat ne de zor imiş Meğer her gulun bir derdi var imiş Nurgül der ki ana gerçek yâr imiş Senin her hâlini özledim anam Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ Fotoğraf temsilidir |