Kar Eridi
ben gökyüzü
sen topraktın daraltmıştı yüksekliği binaların sokakları gözlerin hasretti su mektuplarımızı taşırdı cemre olup unutmuştu yağmur çiftçiyi dağlar reyhanlarını ve artık o kumru gelip konamayacaktı balkonunda ki saksıya yaşamak yabancıydı aslı keremden almıştı astarını kayıp ilanıyla kaldı gençlerin umutsuz olduğu zamanda cellada gerek yoktu vatan borç yemin namustu oğlum deye deye Berfo anamda sustu.. |