Uzağımdaki tek yakınım

Yokluğunla kendini ne çok hatırlatıyorsun
Uzaksın çok-çok uzak, fakat yakınsında
Beynimi ve kalbimi arabize ediyorsun
Kimsin, nerdesin, neler yapıyorsun bilmem
Ama bende dolaşıyorsun yokluğunla
Belirsiz korkular yüzüme çarpıyor aslında
Aldırış etmiyorum acıları yırtıyorum içimde
Bu hissi tanıyorum acıları yırtıyor göğsüm
Sinir uçlarım uyuşuyor, yakıyorum beynimi
Ateşler içinde görebildiğim tek şey,
Yokluğunda ki varlığın oluyor sevgili...
Kimsin sen? Neden ben kaçtıkça sen ben oluyorsun?
Biliyorum yalnızlığın kucağındayız ikimizde
Yalnızlığın çarpıyor yüzüme çırılçıplak
Üşüyorum yokluğunun derinliğindeki acıda
Acıları içiyorum kana kana, sen bilmiyorsun
Uzağımdaki tek yakınım oluyorsun ansızın
Dokunacak kadar yakın ama uzağımdasın
Şimdi sana susuyor içim, çığlık çığlığa susuyor
Sustukça sen oluyorum, sana geliyorum, sen doluyorum
Sen beni anlıyorsun, duyuyorsun, bendesin
Sahi, sende yaşamak varken, ölmek niye?
Ölüm neye benziyor, biliyor musun?
Ölüm yokluğuna düşmüş bir çaresizliktir.
Ve ben herşeyi sende seviyorum, ölümü bile...
Tarih: 19/11/2023