rıhtımda bir kadın
elinde bir gül
yapracığı dökülmüş
saçları hafiften yüzüne düşmüş
kiraz dudaklı
hüzünlere sımsıkı sarılmış
ufka sermiş gözlerini
derin derin iç çekmelerle
dudak ısıran
gözleri ıslak bir kadın

başı eğik
kaldırım taşını gönlüne basmak ister gibi
hatırlıyorum
çizmelerinde uzun topuklarını
intikam alırcasına
duygularını ezdiğini
aç gözlü hoyrat dalgaların
kovaladığı balıklara
yüreğini yem yapan bir kadın

bir kadın hatırlıyorum
gözleri mavi
esen rüzgarda dağıtmış umutları
kendine sırtını dönmüş
kayıp giden dünleri
belki de düşlerini
uzak diyarlara gömmüş
yalnızlıkla el ele
rıhtımın kenarında
kaybolmak uçmak istercesine bedeni
lanetler savrulurken dudaklarından
yüreğinden kurtulmak istercesine
çok sevmiş bir kadın rıhtımda
kendine son kez ağlayan ..

hilmi arsoy-tekirdağ 07.12.23