Ervah-I Ezelde
Nazıyla kirpiğe hidayet eden
Sessizce akan gözyaşı gibiyim Gönül mihrabında ibadet eden Dikilmiş mezarlık taşı gibiyim Dünya devranıyla barışamadım Bu yorgun ömrüme alışamadım Menzil çok uzakta ulaşamadım Kanatlanmış gönül kuşu gibiyim Muradım almadım en güzel çağda Çiçekler üşüdü kar yağan dağda Kulağım çınladı gül biten bağda Bülbülün sürmeli kaşı gibiyim Alnımın yazısı kara Kalemde Aşk narına yandır devri alemde Yüreğim burkuldu gözlerim nemde Gönül gülşeninin düşü gibiyim Ayağımdan prangayı çözdüler Muştayla bağrıma vurup ezdiler İki metre derin çukur kazdılar Ervah-I Ezelde huşû gibiyim Harun YILDIRIM |