Eteğinde cennet kadınınİnsan dölüdür aşk Yüzünde bardak dolusu kan Parmağa sarılı izmarit Dudağımda dem tozu Siyah Simsiyah Kornişi kırık her odanın, Kerpiç duvar evim Eteğine geç dökülmüş cennet Eteğine yama yapılmış annem Soğuğu çatıdan yemiş kiremitler, Sıcağı pencereden... Çatlamış kireç Ve dört yanı muşamba izi Şimdi Kim kaldırabilir beni bu sokaktan Kim yaşamak için bir ihtimal daha verebilir Kim saçından kasığına kadar kanser içebilir Geceyi yarıyor dolunay Yüzüm yanmış bir yıldız Sabaha çıkmaz ablam Ve ben son nefesimi veriyorum sanki odanın ılıklığında Gözümü açıyorum tekrar Ve yaşadığıma bir kez daha inanmıyorum Ahh dirina Çocukken bakireydik hepimiz Büyüdükçe fahişe .... |
kurucu tarafından 9/23/2008 9:22:44 PM zamanında düzenlenmiştir.