Alaca karanlık düştü
Dün gibi gökten yere
Yorgun bir yürek
Daldı derinden derine
Sanki nefessiz kıpırtısız
Kaldı olduğu yerde
Oynamaz sabit gözler
Aynasında uzun uzun
Bitmeyen yollar var
Sessiz gezer diyar diyar

Gündüz biriken düştü kağıda
Kalemim mürekkebiyle
Ardı ardına sözler
Dizildi cümleler
Adı, ya şiir
Ya da öylesine cevapsız sorular
Kalpte kanadı kırık kuş
Çırpınır can havliyle
Düşünür meçhul yarını

Darmadağın parçalarım savrulmuş
Deniz ile derin okyanuslara
Kalmamış sığınacak kara liman
Vurmuş deli dalgalar
Sular altında kalmış
Vapurun iskelesi, tahtadan rıhtımı

Salmış beni yön işareti olmayan
Kumdan fırtınası esen
Göz gözü göremeyen adressiz çöllere
Bakarım sağa sola
Benzer her yer birbirine
Serap görür susuzluktan kavrulan
Düşmüş bitkin benliğim
Olmayan suyu görür koşar
Vardığında hedefe bakar
Çöl aldatmasından başka bir şey
Olmadığını görür