Zamansız Aşkın Şahitleri
Ey cananım,içimdeki gönül yangını kime ?
Elem-i aşkımı sevmişim ezelden beri Geceler suskun,yıldızlar tanıkken bize Kör cihanda bulmuşum seni Yıllar geçse de durmayan bu sevda Rüzgar misali sürükler seni bana Gözlerimde belirir ışığın rengi Kül olmuşum ben aşkınla tılsımlı gibi Ressamların fırçasıyla bezendiği tablolarda Ben varmışım yalnız başıma bu yolda Dudaklardan gitmeyen hecelerin Söndü ansızın,sol yanı çaresiz Kalbimin en sıcak sığınakları yoğrulmuş sana Her zerremde serdarım,her cefamda zerhanım Çıkmaz yollarda tek kapım,fani olan gözyaşlarım Kavuştu nihayetinde deniz kum misali Şahitlik ettiler her ana,sessizce akan zamanlar gibi... |