Vefakar Sevda
Ey bel’ak toprak sorar kalırım sana
Vecalı gönüller çıkaren kara sevdalardan Meşum mehlika göz kırparmış uzaklardan Nedir bu arsızlık,nedir bu istizamlık ! Ben de sorar oldum dertlere,göz kırpar oldum ışıklara Bilmem neredendir ? Aksadan baktı didar kimse bana Sarı gülşenler seslendi bitab yolunda Bıraktım toprak sorularıyla dolu kalbimi Karşı konulamaz bir edayla yanan gönüllere. Asude ervahlara,bülend cerhlere Nidalar yükselir o yanan gözlere. Belki lüzmu yoktur fani kelamlarımın Sanma ki gözlerin sevdam kadar vefakardır Üzerine değildir bekası,felaketidir asrın Bilirsin;hayatın cilvesi,hayatın kahpeliği aşikardır... |