YÜREĞİMİN SIVASI
Bir fırtına esmiş sanki
Dökmüş dalında yaprakları. Tutulup lal olmuş gibi. Susmuş köyün sokakları Siyah beyaz resimlerde. Bilinmez ki nasıl nerde? Hatıraları yüreklerde Sızlar içim taa derinlerde. İzleri duruyor dört bi yanda. Sesleri çınlar kulaklarda. El sallar gibi uzaklarda. Özlem kokar bi yerlerde. Kitlenmiş evin kapıları Viran olmuş yapıları. Akıtıyor bak çatıları. Sızar gözüm pınarları Göçmüş gitmiş kuşlar gibi. Donmuş yüreğim buzlar gibi Garip Şenol duvardaki taşlar gibi Dökülmüş yüreğimin sıvaları |