Kanadı kırık kuş, gönül vadisinde
Uçamaz artık, hasret rüzgarlarında.
Beyaz yatakta, hüzünle gülümsüyor,
Mona Rosa’nın adını fısıldıyor rüzgarlar.

Bu şiirde, yarım kalmış bir aşkın acısı dile getiriliyor. Kanadı kırık kuş, artık uçamaz hale gelmiştir. Beyaz yatakta, hüzünle gülümseyen kişi, Mona Rosa’nın adını fısıldıyor rüzgarlara. Siyah güller, aşkın gizemli bahçelerinde açıyor ve rüyalarında dans ediyor. Geyve’nin gülleri, sevdayı incitmeden izlerini topraklara bırakıyor. Zambaklar, ıssız yerlerde gururla açıyor ve ışıksız ruhu aydınlatan sevgiliyi temsil ediyor. Söğüt gölgesinde, aşkın yüzüğü parlıyor ve denizin dibinde geziyoruz. Yağmur düşerken, ak güllerin ardında sevdamız solmuyor. Zeytin ağaçları, hüzünlü bir türkü söylüyor ve incir kuşları nağmelerini bize getiriyor. Kırgın bakışlar arasında, altın bileziklerin ışıltısı sönmüş. Bir nar çiçeği eziyor gibi eller, beyaz yatakta aşkımızın izini buluyor. Kanadı kırık kuş, artık sonsuzluğa doğru sevdamızı taşıyor. Sevgilim, Mona Rosa, ben bir deliyim.

Bu şiirde, aşkın güzelliği ve acısı, doğanın güzellikleriyle birleştirilerek anlatılıyor. Şair, aşkın güzelliğini siyah güller, zambaklar, güller ve incir kuşları gibi doğanın güzellikleriyle birleştirerek anlatıyor. Aşkın acısı ise, kanadı kırık kuş metaforuyla dile getiriliyor. Şair, aşkın acısını, beyaz yatakta hüzünle gülümseyen kişi, kırgın bakışlar ve altın bileziklerin ışıltısı gibi imgelerle anlatıyor. Şiir, aşkın güzelliği ve acısını bir arada anlatarak, okuyucuya derin bir duygu yoğunluğu yaşatıyor.

...
Kanadı kırık kuş, gönül vadisinde
Uçamaz artık, hasret rüzgarlarında.
Beyaz yuvasında, hüzünle gülümsüyor,
Mona Roza’nın adını fısıldıyor rüzgarlar.

Siyah güller açar, gizemli bahçelerde
Aşkın meltemiyle, uyanır rüyalar.
Geyve’nin gülleri, incitmeden sevdayı,
Sevdamızın izini bırakır topraklara.

Zambaklar açar, ıssız yerlerde gururla
Işıksız ruhumu aydınlatan sevdiğim.
Söğüt gölgesinde, aşkın yüzüğü parlar,
Ellerinden belli olur, denizin dibinde geziyorum.

Yağmur düşer toprağa, gözyaşım olur
Ak güllerin ardında, sevdamız solmaz.
Zeytin ağaçları, hüzünlü bir türkü söyler,
İncir kuşları nağmelerini bize getirir.


UMUT ŞAİRİ A.N.ALPEREN, 25.11.2023 MERAM