Yaşanmayan ÇocukluklaraŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yaşanmamış çocukluklara adanan şiir.
Doğdun,
Gece kara fırtınalar doğuyordu ocağımıza Sen kısmetimiz, sen Allah’tan armağansın Sevinç gözyaşları döküyordum her ağlayışına Umut ufak ellerinde çırpınırdı Gözlerin öylesine bakardı dünyaya... Çocukluğun yokluk sefalet içinde On beşinde tarlaların kirli bedeni Yirmisinde zoraki askerliğin en garibi Seni kör mermiler vurdu çocuk Gençliğin toy çağında Oysa kuşlar yeni ötüyordu Çiçekler yeni yeni sabaha selam veriyordu Belki de kayıp mayınlara kaptırdın kendini Oy benim yaralı yurdumun çocuğu Kaydını düşürdüler senin nüfustan. Uykularım çığlıklarla bölünür Bir perde gibi gözlerimdesin Çocuk Yolun açık olsun. 17.07.1998 Cuma |