Özlemek üzerine yazılan bir şiir.

Seni yüreğime hapsedip gidiyordum
Sisler arasında kayboluyordum
Gidiyorum, hayalin gözümde perde
Gidiyorum, kış soğuğu üşüyorum
İsmin dudaklarımda donuyor
Sıcak kahve niyetine içiyorum seni
O umutsuz, o uzak ağlamalarda.

Geceleri ay ışığında, dolunayda
Yalnızlığımı yıldızlarla paylaşır
Seni kara bulutlardan sorardım
Kara haber duyar, karalar bağlarım.
Güneş doğuyordu sonra
Resimlerin ellerimden kayıyordu
Su oluyordun
Sonra ateş, sonra yağmur
Ve ellerimden akıp gidiyordun
Suya özlem duyar gibi özlerdim seni.

Mağaraların kuytu köşelerinde
Suskun sazın feryadı kopardı dağlara
Hasretin gurbetinde
Uzağın yakınında
Yol bulmaz adreslerde
Özlemeye başlardım seni.

Atlaslar gezdim
Kerpiç duvarlara yaslandım
Tarlalara aşkımı ektim
Ağustos sıcaklığında serabım oluyordun
Yarmışken sıcaklığın en delisini.
Toprağın suya hasretidir seni özlemek.

Ömrümün yirmisinde
Seni ekmek gibi, su gibi sevdim
Kayan her yıldızdan
Seni soruyordum
Adını saklıyordum rüyalarıma her girdiğinde
Sakalım bir isyan
Saçlarım kıştan kalma beyaz
Ve gök kuşağının yedi renginde
Haftanın yedi gününde
Özlem duyardım açıp solan bahar çiçeklerine.

Gül tadında ağladım nisan yağmurlarına
Rüzgârlara savrulan gülüşlerine
Bir de şiirlerine ağladım
Masum duyguların asiliğinde.

Eksilmedi hiç bir zaman
Yüreğimde sevgin
Kurumadı bıraktığın laleler, bıraktığın umutlar
Ve aşk adına ne varsa.

Bir gece, bir beyaz gelinlikle giriyordun rüyalarıma
Dağlar ardından doğan umut oluyordun
Kapımı çalıyordun, yanağından yaşlar akıyordu
Ellerimi uzatıyordum sana doğru
Ve sabah horoz ötüşünde
Gönülleri fetheden bir ezan sesinde yitirdim seni
Yine özlemlerim, yine hayallerimle baş başa kalıyordum.

İsmini gizliyordum
Günahsız bir bebek ağlayışında
Harcanmış bir gençliğin ardından
Allah’a yalvaran dudaklarımda
Oturup dövünmelerimde
Önce anneme
Sonra sana yazdığım mektupların hüzün dolu satırlarında
Sevmeyi öğrendim umutları,
Namlunun ucunda
Bir avuç gözyaşında
Su özlemidir seni özlemek.

01.12.1998
Salı 15:30