Bahar çiçekleri gizlenmiş karlar altında
Memleketime yaz güneşi selam durmuş sıla özlemine
Ve ben gurbet adamıyım
Yani bayramsız, yani hep kederli bir yüz
Gurbet hüznüyle, yoğrulmuş mayam
Annem ak sütünü vermiş yıllarca
Sözlerim kalemim kadar koyu
Ve ellerim tabakalı, tenim ter kokulu.

Ben annemi özlem türküleriyle andım
Her sokaktan, her kaldırımdan bir hatıra
Postalanmış karalanmış mektuplarda
Gül açmış memleketin dört bucağı
Oysa gülüm kopuk, gülüm yaralı.

Annem gerçek ağlayanım.
Annem ilk hasretim
Annem yaramın dermanı.

Kara trenler, türkü türkü
Yollar uzak kavuşmaya
Gecelerin ortasında yollar tükendi
Anlımdaki derin çizgilerde, annemi özledim
Annemin beni özlediği gibi...
Toprağımı göndermiş
İçinde kahreden yalnızlık
İçinde sevdiğim gülün kokusu.

Annem dert ortağım
Annem sürgündeki çiçeğim.
Annem yüreğimin gerçek acısı

05.02.1999
Cuma 00:46