"Mona Roza" şiiri, Türk şair Sezai Karakoç tarafından yazılmıştır. Şiir, gizemli bir aşkın hikayesini anlatır ve "Mona Roza" ifadesi "gül hanım" anlamına gelir. Şiirin her kıtasının baş harfleri yan yana geldiğinde "Muazzez Akkayam" ismi çıkar ve bu da şiirin bir akrostiş olduğunun göstergesidir. Şiirin tam metni aşağıdaki gibidir:

```
Mona Roza
Siyah güller, ak güller
Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak
Kanadı kırık kuş merhamet ister
Ah senin yüzünden kana batacak

Mona Roza
Siyah güller, ak güller
Ulur aya karşı kirli çakallar
Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa
Mona Roza bugün bende bir hal var
Yağmur iri iri düşer toprağa
Ulur aya karşı kirli çakallar

Açma pencereni perdeleri çek, Mona Roza
Seni görmemeliyim
Bir bakışın ölmem için yetecek
Anla Mona Roza ben bir deliyim
Açma pencereni perdeleri çek

Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi
Bende çıkar güneş aydınlığına
Bir nişan yüzüğü bir kapı sesi
Seni hatırlatır her zaman bana
Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi

Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar
Işıksız ruhumu sallar da durur
Zambaklar en ıssız yerlerde açar

Ellerin, ellerin ve parmakların
Bir nar çiçeğini eziyor gibi
Ellerinden belli olur bir kadın
Denizin dibinde geziyor gibi
Ellerin, ellerin ve parmakların

Zaman ne de çabuk geçiyor Mona
Saat onikidir söndü lambalar
Uyu da turnalar girsin rüyana
Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona

Akşamları gelir incir kuşları
Konarlar bahçemin incirlerine
Kiminin rengi ak kiminin sarı
Ah beni vursalar bir kuş yerine
Akşamları gelir incir kuşları

Ki ben Mona Rosa bulurum seni
İncir kuşlarının bakışlarında
Hayatla doldurur bu boş yelkeni
O masum bakışların su kenarında
Ki ben Mona Rosa bulurum seni

Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa
Henüz dinlemedin benden türküler
Benim aşkım uymaz öyle her saza
En güzel şarkıyı bir kurşun söyler
Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa

Artık inan bana muhacir kızı
Dinle ve kabul et itirafımı
Bir soğuk, bir mavi, bir garip sızı
Alev alev sardı her tarafımı.

Tam adı Ahmet Sezai Karakoç, 22 Ocak 1933 tarihinde Diyarbakır’da dünyaya gelmiştir. Genelde şair olarak bilinen Sezai Karakoç aynı zamanda; yazar, siyasetçi ve düşünürdür. En önemli eseri olan Mona Roza şiirini 19 yaşında Muazzez Akkaya’ya yazmıştır. Şiirin her kıtasının baş harfleri yan yana geldiğinde ’Muazzez Akkayam’ ismi çıkar ve bu da şiirin bir akrostiş olduğunun göstergesidir.
```

Sarar dört bir yanımı acılar,
Geriye kalan sadece hatıralar,
Sonsuz sevginle dolaşır dağlar
Anılar kalır kapanmaz yaralar,

Her bakışın bana yeni bir yol açar,
Bir dokunuşunla yüreğimde sevdalar,
Ama zamanla gelir elbet ayrılıklar
Baki kalan sadece şiirlerdeki mısralar.

Sevda bir çiçektir solan ömrümüzde
Bir zamanlar yeşerir, sonra soldurur
Ama unutma, her solan çiçekten sonra
Bahar gelir, umut yeşerir yine

Roza, belki de zamanla unuturuz
Ama izlerini silmek mümkün değil
Şiirlerde yaşarsın, ölümsüzleşirsin
Ne zaman okunsa, adın dilden dile dolaşır

Sezai Karakoç’un nağmeleri eşliğinde
Mona Rosa’nın gizemli dünyasında
Geyve’nin gülleri solmuş, sahipsiz kalmış
Siyah güllerin gölgesinde kaybolmuş aşklar

Büyük üstad Karakoç’un kaleminden
Ergani’nin topraklarında doğan şair
İstanbul’un çıkmaz sokaklarında dolaşan
Cağaloğlu’nda hayat bulan dizeler

İncir kuşlarının bakışları gibi
Aşkın resmi çizilmiş bir tablo gibi
Diriliş dergisiyle yankı bulan sözler
Anılar arasında kaybolan zamansızlıklar

Rosa, bu şehirde dolaşırken
Sezai Karakoç’un sesini duydu mu?
Geyve’nin gülleri hüzünlü bir şarkı mı söyler?
Siyah güllerin gölgesinde aşk filizlenir mi?


Geyvenin gülleri, hala hatırlanır mı?
Sevda, zamanla solan bir çiçek midir?
Belki de her ayrılık, bir dirilişin başlangıcıdır
Ve yaşanmış her anı, şiirlerde bulur izini

Dolaşır dört bir yanımı hatıralar,
Sezai Karakoç’un dizelerinde kaybolurum,
Büyük üstadın gölgesinde yürürken
Mona Rosa’nın izini sürerim gözlerimde.

Geyve’nin gülleri sararıp düşer,
Rüzgar, siyah güllerin ardında eser.
İncir kuşları çiçeklerde öter,
Aşkın tınısıyla bahçeyi dolaşır.

Bir bakışın ölmem için yetecek,
Altın bileziklerin parlıyor hâlâ.
Denizin dibinde yankılanır sevda,
İncir kuşlarına özlem dolu türküler.

Zeytin ağaçları hüzünlü söylenir,
Söğüt gölgesinde aşkın izi kalır.
Nişan yüzüğümüzden süzülen güneş,
İncir kuşlarının masum bakışlarına karışır.

UMUT ŞAİRİ A.N.ALPEREN, 22.11.2023 KARATAY