Camdan Bakmıyor Gözlerin Artık
Hani cana can veren, huzur gözlerin vardı
Yalan mı oldu şimdi, bakmıyor camdan artık. Issız kalan bahçemde, yabani güller sardı Hazan mı mevsiminde, kokmuyor gülün artık. Hüzünlü bakışların, nazarındayım bugün Kalem dertli, ben dertli, acılar oldu yığın Gelmez geceme düşü, söndü yıldızı göğün Şimşeklerde parlayıp, çakmıyor kalbe artık. Neşter vurmuş ellerde, bahtı karalardayım Zalimmiş duygularda, bilmem nerelerdeyim? Yıkılmış her yanımda, tahtı viranlardayım Vuslatın yollarında, dökmüyor yaşta artık. Ölüyorum burada, geldi benimde sonum Çaresiz şu halimde, yanıyor sana canım Ateşler har olmuşta, tütmüyor ki imanım Sevginde günah oldu; çıkmıyor huyda artık. Gördüm de elif olmuş, servidir onun boyu Cennetinden içtiğim, Kevser’de bize suyu Kaderime eşilen, var derinde bir kuyu Düşsem diyorum amma, çekmiyor ayak artık… Dostlardan Dayanacak bir yer yok güvenerek arkamı Yüce Mevlâ’m giydirsin rahmetiyle hırkamı Yapışınca bir türlü bırakmıyor yakamı Bildiğin zâlim felek, bıkmıyor benden artık ________ Türkmenoğlu (Şükrü Atay) Dünyaya gelen göçer demiş ya Yunus Emre Bir bir şerbetin içtik; gördük kaç bahar, cemre Bu bir köprüydü geçtik; cahil derdi bir kemre İçim sevelim derken; yıkmıyor gönlüm artık…Mesut TÜTÜNCÜLER 21/11/2023 Antakya (Mazinin Günlüğü) |
Mükemmel bir eser tebrik ederim.
Selam ve saygılarımla.