DÜNYAM AĞLIYOR MU NE ?Şiirin hikayesini görmek için tıklayın * Deprem günleri *
İşte gece ve korkulu saatler Bir büyük salonun en köşesinde Bakıyorum tüm sığınanlara buraya Çay derdinde çoğu, yine ekmek derdinde Yerlerde yataklar Top oynuyor çocuklar şişelerle Elleri duada çoğunun Sıcacık evlerine dönme umuduyla Bir kabustayım sanıyorum Pencereden dünyayı seyrediyorum Dünyam ağlıyor mu ne ? Kaç gün oldu bilmiyorum Sokaklardayım bazen aç bazen tok ! Taa uzaklardan Sana gelmek istiyorum Yorgun, uykusuz, gelemiyorum Şarkılar avutmuyor artık, yalnız hüzün veriyor Hasret bir dikenli gül gibi Solarak dökülüyor kucağıma Yazarken bunları, gözlerim bir su dolu bardakta Onu izliyorum işte titriyor yine Dur diyorum artık dur ! Durmadan dönen dünya ! Gün bu gün mü, yarın mı ? Ayın kaçı acaba, bilmek istemiyorum Dinle beni ey kocamış dünya Siyaha boyama mavi tuvalimi Varsın sallansın gece, yıldızlar göz kırpsın halime Yağmurla doldur bulutlarını gök Çürümekte içimdeki umut tohumu Filizlendir artık güllerimi Yine bir sabah vakti Tüm gücüm tükendi Hasta ve yorgun bakıyorum yıkık dünyama Susmuş gece bekçilerinin düdükleri de Benim yağmurlarım geceleri yağar Çisil çisil Korku dolu gecelerin kör karanlığı Bir gökkuşağı düşünüyorum Sabaha Aydınlatmaz mı karanlık dünyamı Günay Koçak 17. 11. 2023 |
En ufak bir hatırlatmayla gelip gırtlağa yapışıyor.
Yaşamayan bilmez diğerinin halinden dedirten şiirinize tebrik yüreğinize esenlik diliyorum.
Umut eksik olmasın sizden, sevgilerimle.