GÖNÜL YÜKÜ

Gariplik gönlümde ağır bir yüktü,
Acısını çeke çeke yaşadım.
Karşıma çıktıkça boynumu büktü,
Gözyaşları döke döke yaşadım.

Anne-baba, evladını sevince,
İçerden içerden yandım gizlice,
Cümle âlem uykuda, ben her gece;
Duvarlara baka baka yaşadım.

Hasta düştüm, kalkamadım ayağa,
Elim uzanmadı ekmeğe suya,
Kâh çırpındım, kâh ulaştım kıyıya;
Ben hayatı bata çıka yaşadım.

Güvendiğim dağlar elini çekti,
Geçtiğim yollara dikenler ekti,
Kalbim na’ra düşen bir kelebekti;
Yüreğimi yaka yaka yaşadım.

Gemileri üstüste koyup yaktım,
Umutlara kapıları kapattım,
Lafı sözü kulak ardına attım;
Dişlerimi sıka sıka yaşadım.

Derdi yüreğime sardım uyuttum,
Hayallerle, ninnilerle avuttum,
Çok zaman acıyı bal diye yuttum;
İçerime çeke çeke yaşadım.

Ayak uydurmak zor, devrana, çağa,
Başım alıp gidesim var uzağa,
Kuraklıktan çatlamış bir toprağa;
Boş umutlar dike dike yaşadım.

Çalıdan çırpıdan bir yuva kurdum,
Yellere değirmen, sele bend oldum,
Dertlerimi bir testiye doldurdum;
Mutluluğu söke söke yaşadım.

Hicranî der; seyreyledim âlemi,
Hayranlıkla gördüm, yazan kalemi,
Sabır tezgahına serdim çilemi;
Şükür ile büke büke yaşadım....

Nuriye Akyol (Hicranî)

Çok teşekkür ediyorum:
Değerli Gönül sesine.

Gün oldu uktesi kaldı içimde
Safi duyguların, en salt biçimde
Hani dünya küçük ben bir hiç’im de
Gözlerimden aka aka yaşadım.
(Sisli Zihin)

Görsel alıntıdır.