Çürük bir renktin sen çürüyen ruhların kehanetinde buyurduğu gibi Tanrı…

Çekincelerimi serdiğim yastık altı düşlerim
Meczup iklimdeki seferberliği yüreğin
Manilerdi söylenen meali ölüm
Manidar bir sessizlik ve kayıp varlığın
Isısı düşerken kalemin
Buz kesen iç sesim

Rakımı ölüm idi göğün kırık tamburundan
Dökülen nameler misal
Miadı dolmuştu notaların
Gamına sadık sol anahtarı
Elbet hüznün de sarkacı
Sakardım ve savruk ama iyi yürekli
Bu yüzden saf addedilen nemli yüreğim
Gizinde aşkın gocunmadan
Dolu dolu sevdiğim

Renkler ıssız
Sözcükler revnak
Bense yalnız ve sessiz
Muadilim illa ki şiirler
Derdest edilmişliğim neydi hem?
Demlendiğim kadar çayın posasında dahi
Yüzebilirdim
Nasıl ki aşkın şahikası idi
Kalemim
Kulluğuma binaen günbegün büyüyen
Allah sevgim
Yolunda hidayetin
Yol yordam bilmeden
Yaşamam asla da değil iken garanti

Varlık katsayım
Ve işte b/öldüğüm yalnızlığın coğrafyası
Yerle yeksan edilmiş bir ruhtan arda kalan
Nasıl ki şiirlerim idi yaşamın bitmeyen vardiyası
Sökün eden ansızın
Tek bir kelime
Ve işte şahlanan kalemim duyguların nezdinde
Kök söktüren bilumum hece
Arka fonda çalarken kâinatın orkestrası

Soldan sağa saydığım
Devasa bir kilit içimde arz edilen
Dinmeyen sağanağın tek ıslattığı:
Yine ben yine kalemim
Ahmak addedilen bir fısıltı
Sağır Sultanla istişare ettiğimin de yankısı
Elbet yüreğimden sökün eden bir şiir bir hikâye
Kayıtsız kalamadığım acımasız ahvalin dinmezken sancısı

Sanrı ötesi bir yolculuk saklı
Kıblemde yatıya kalan mehtap ve yıldızlar
Yâdım dünüm
Yıldız olmanın keyfi değil cefasıydı yaşadığım
Günüm şiir
Dünüm nesir
Yazgıma riayet eden kalemin tutmadan dibi
Yazmanın da ödediğim bedeli
Beylik bir hüzün değildir hem benimki
Ne de sıradan bir yaşam

Kâh bir izlek kâh bir hayal
Adımla sanımla hemhal
Olduğum kadar sözcüklerin bekası ile iştigal
Hem dünüm hem günüm
Yarınlara meylettiğim o asi/l rüzgâr
Bir hengâme bir terane
Bir ters bir yüz ördüğüm şiirlerimi
Nasıl ki men etmiştim öncemden
Nemli gözlerime eşlik eden imgelerin çığlığı
Oysaki sessizlikle yoğrulmuştu yüreğim ve hanem

Haresi evrenin
Hancıya duyduğum sevginin
Sönmezken İlahi Ateşi
Bir adım ötesi kaçamadığım kadar kendimden
Neşrinde gizemin…