Karda
Kar üstüne damlar ben yürüdükçe
Kalbimden dökülen kırmızı kadın... Yağar üstümüze beyaz bir gece Kader unutulmak...hasret yüklüce... Doğa her kuytuda dingin uykuda Kardan adam yapıp çocuk parkında Aşık mı olurmuş insan kırkında Beyaza boyarken hayat kendini. Geceler ümidin solduğu mevsim Serçeler buluşur gözden ırak kim Böyle yaralara ne yapsın hekim Hasret kirletirken karın rengini. Karlar tünemiştir süssüz ağaca Rüzgar benziyorken sert bir kırbaca Aşk gibi sımsıcak tüter bir baca. Ölüm yinelerken bitmez cengini. İzmir-eylül-2016 |