kalbi yok şehirlerin sokaklarını sular
ağlak kemanın ezgileri
rüzgâr ayaklı bir pencerenin altında vurulur çocuklar
ay hayallerime siner hayallerim boşluğa
günlerin karanlığı mı ölüm mü acı


b i l e m e d i m k u ş l a r

insanlık
esip gittiğinden beri yer gök talan
hercümerç mavinin her tonu
saçlarım gibi gri mevsimler, aylar


anlamsız günler
iki dağ arasında beyhude başım
düşünmek ölüm, çaresizlik kötürüm


y e t i ş i n k u ş l a r


güneş hiç doğmasın kanlı sabahlara
bulutlar yorgan olsun vahşet tarlalarına
toprak uyanmasın, kelebekler yanmasın
uyusun dağlar taşlar, ağlasın denizler


tanrım!... bir ses
dilsiz ağaçlara, sahipsiz analara
çürüsün zalimlerin kolu budağı
yıkılsın kaleler, yılanlar akrepler soksun
kurusun kan tutan eller…


ah! şuramda bir sızı
alev alev...
yaşamak zor be dostlar


melekler sus, yıldızlar yorgun
azrail’in gözü yangın, kılıcı ateş
bir hiç uğruna göçüyor ruhlar
yaşadığım zamanları sevemedim



ö l e y i m k u ş l a r…








ayşe uçar
20-07-2014