Ayaz Yâr
Ayaz bakışlarına kör kuyular çizme yar
Zaten buz gibi zindan timsalidir kafesim. Titreyen kirpiğimi lodos olup üzme yar Kasten maktulü olur donakalan nefesim. Dimağımı kazıyor kör bıçakla dört duvar Geceye sığmaz hasret, zifir kucağı zalim Ne yolcusu bahtiyar ne varılacak diyar Sığmamış ne bir aşık, ne berhayat bir mevsim. Yamaca çarpan kalbim, avaza duran rüzgar Özde soğrulmuş keder, yüzde pek mütebessim. Duymaz sağır firakın, âmâ kalbin aşikâr İsrafıdır dilimin, sana her seslenişim. Kurgumda yeşermiyor, asumana küs bahar Doğmamış goncalara toprağı özletmişim. Gün dediğin, zamandan bir parça azık satar Bülbülün kursağına, miftahı belletmişim. |
Şiir vardır, okumadan geçersin.
Şiir vardır, okuyup kendinden geçersin.
Ve yine şiir var ki, okumaya doymazsın...
MâşaAllâh