Hasret
Öyle yorgundum ki yol yürümekten
Biraz mola versem tren kalkacaktı Nefesim kesilip düşsem taketten Onca çabam sonuçsuz kalacaktı Birden sarsıldı uyandı kara tren Sağa sola yalpaladı kalkarken Kapkara dumanını savururken Raylarda zamanla yarışacaktı Sardı yaşlı tren dağ eteklerine Mest olduk kıvrım kıvrım dönüşüne Ova yeşildi alabildiğine Sonunda memleket görünecekti Vatan borcudur diyerek ayrıldım Yıllardır sıla hasretine daldım Epey zamandır haber alamadım Bağırsam karşı dağ dinleyecekti Köyüme varınca irkildim birden Haykıran anamdı öyle derinden Sarıldım öptüm ahla ellerinden Nihayet bu hasretim bitecekti |