hayalyeryüzü görünmez bir aynadır bastığımız yerin arkasıda vardır biz burada huzurluyken o taraf sanki günahkardır gökyüzü üzerimizde sonsuz meşin kirletilmez bir ak ve yaşam emsali nefeslerimiz soluk soluğa hevesli erimiş toprağın aynasını görene dek alevimiz var havada güneş derler alevleri var yeryüzünü ısıtan yüreğin adı kıpkırmızı lav lav magmanın isyanı suyumuz var deryada sınırsız derler suları var bilcümle yaşayana yeter bir su öldürülen canların kansız öz suyu toprağımız var bitmez bir bereket derler toprakları var kuru balçığından bile zebani ürer öfke dikenlerini yüreğine diker havamız var gökte çalan bayram derler havaları var tarifsiz bir hışım kesikinlik abidesi eritiyor soluk borusunu oksijensi bu diyar dilleniyor harfleri kelimeyle durdurabilen gelsin bel versin elime kan içen zebaniler nöbet durur her yolun sonu biltekmil ölüm olur aşağı yakasından gelir kanayanlar derisi kömür sıyrıklarından duman akar ateş bağırır yankılanır teke tek ölenlere mezar dikilir indirilerek gözsüz çekirgeler ses çıkarır ölülere dilsizliği belli cesetler utansın diye yeryüzünde yaşayanlardan habersiz dibyüzünde yaşayanlar ölüler ve biz imkansızlığı yaşatan yürekler görülür aynadan bakınca hayal gücü köpürür |