Seviyor SevmiyorHayata sustum. Gözlerim açık Yıllar öldürdüm Yaşam telaşında. Sonra konuştum ecelle. Dünyanın döndüğüne inanamadım. Bilmem hangi zamanın birinde, Umutlar aradım Düşürdüğümü sandığım. Sevdalar yazdım Karanlıkların arefesinde, Ya da tutkuyu… Öyle bir şey işte. Hüzün virüsünün Sirayet ettiği Travmatik hezeyanların çelişkisiyle Ruhumun izbelerinde, Ödeyemeyeceğim hesaplar verdim. Kovuldum yine. Kovuldum işte. Gönülhanelerin kapısından. Ve kaç sabah uyandım Adını yazdığım duvar diplerinde Mahmur gözlerle. Şimdi sen Leyla olsan ne yazar! Ya da ben mecnun… Makyaj icat edileli Sevdaların evrimi tebelleş olmuş 21. Yüzyılın özlemlerine. Gönüller han kapısı Acıtır yüreğime vuran dalgalar, Ve zaman sustu. Dağların ardında neyse korkulan, Yollarda masal olasılıkları. Sevmekler ağaçları kesilmiş orman sessizliği Düş bahçelerinde talan. Vur kendini sen de hadi! Çıkmazlar çizili kaderine, Ama ne olur gitme! Sahi dünya ne yöne dönüyor? Kafalarda duman Akıllarda ödem. Ecel düşmüş peşime Ben ise hala Seviyor sevmiyor. 24.11.2016 |
Ve anlam bütünlüğü içinde dürüstçe itaraf edilmiş duygu seline bence haksızlık edilmiş.
Artık okuduklarima beğenir Ken ve ya yorumlarken daha çok dikkat etmeye çalışıyorum.cunku bazen istemeden de olsa hakka giriyoruz.siir adına gec kalmış begenimizi lütfen kabul edin.
Saygimla