Seslerin Ölümü II
Sesler öleli epey olmuş,
Ak düşmüş gözlerine gecenin, Pervasızca tutulmuş rüzgara, Kırık ve sefaletin eteklerinde… Gece ki ağlar… Üryan bir diyarın içine… Kötülük sessizliği bu, Acı ve keder kokulu yerde, Geceler; Huysuz ve azgın… Seslerin ölümü kadar azgın… Hiçbir bakış anlamaz ötekini, Gözlerin görmediği olur mu hiç? …. Sesler öleli epey olmuş… Gözler görmeyeli gönüller üvey… Ve kaç yetim bıraktı kim bilir ardında gece? Bitmez yaratılanın yaratılmışlık çilesi. Nasıl da sesleri öldürdü gece! |