Geçiyorlar
Konuşuyorlar
Söyleşiyorlar
Söyleşiyorlar.
Ses...ses...ses...
Her yanları masal.
Geçiyorlar
İçiyorlar
Tüttürüyorlar
Kalabalık yalnızlıklar yaşıyorlar.
Yaşıyorlar
Ne yaşadığını bilmeden
Hızla geçiyorlar
Geçiyorlar.
Güneş vuruyor
Onlar geçiyor
Gidiyor...
Zaman gibi gidiyorlar...
Koca çantaları
Koca anıları
Küçük anları
Ansızın ana kucakları
Grup grup
Cadde cadde
Geçiyorlar.
Yürümeden yürüyüşleri
Taksimli heybetleri
Kötek şehirli
Kollarında bilezikli
Kaderleri gibi
Sürekli...sürekli...
Susmuyorlar...
Hepsi alacalı
Her biri kopmuş menekşe
Nereye geçiyor bu kadınlar
Nereden geçiyor
Yaradılışı neşeli
Yarattığı kederi
Taşıyor da geçiyor
Kadınlar geçiyor.
Kulaklarım piyano
Ellerim kalem
Bu kadınlar neden böyle der?
Yüklü yüksüzler
Tüylü tüysüzler
Yüzlü yüzsüzler
Çoğu zaman yüzme bilmeden derine inerler.
Geçerler
Kadınlar geçerler
Zaman da geçer nazlım
Nazlı
Bir sinek konar masana
Kahve içmesin mi?
O sırada geçmesin mi kadınlar!
Ah bu rengârenk gökkuşağının altındaki siyah yaralılar
Ah bu kadın kokusundan doğmuş çığlıklı sükûtlar
Ah bu kadınlar
Ah bu kadınlar...