Yürür gider insanlar bir acaip iklime
Sordum şu mezarlara senin gidişin kime

Renkler, tatlar,aynada tutuklu kaldı mercek
Haykırır gece gündüz beni çağıran gerçek

Yollarım günahların ağlarıyla örülmüş
Ben kimim kof dünyanın zindanında sürülmüş

Alevli makaslarla bağrımı paralasam
Nerdedir kapıları gökleri aralasam

Eş,dost,baba ve anne bir hayal gibi evler
Gözüm o son mihrakta yolumu kesti devler

Bir sel gibi günahlar boyunları aşıyor
İnsanlar cehennemi sırtlarında taşıyor

Neyleyim mum misali eriyip giden ömrü
Yürü biçare beden ebed yurduna yürü

Belkıs’ı imrendiren gûzide şanlı kadın
Artist diye satıldın eyvah imanlı kadın

Sokaklarda biçare ağlayan yetim çocuk
Bin şarapnel misali gözyaşınla vurulduk

Korka korka alıştım ölüm İlâhi beste
Huzura ereceğim bir gece son nefeste.


k.a.gazioğlu