BİR NEFES İŞTE
hayatın acımasızlığına susamışcasına
mutsuzluğu iliklerinde yaşarcasına bir gülüşü çok görürcesine dibin dibini istercesine eylülün soğukluğundan çok sahte insanları ve hayatına kattığı zehrin dumanını rüzgarıyla işlevini kaybetmekte olan ciğerlerine çekercesine yıpranmaya yüz tutmuş ruhuna dertlerini dert edermişcesine sanki sadece onlar varmışcasına inadına nefes almaya çalışıyor insan futursuzca .. tükenmişliğin güçsüzlüğün belki de sadece boşvermişliğin verdiği o çaresizlikle.. |