Şiir iki bölümden oluşmaktadır.
İlk bölüm olan Hüzün Gemisi ’nde , yolculuğun başlangıcı ve karşılaştıkları olayların neticesinde ayakta durabilmeyi çalışmaları.
İkinci Bölümün adı Son Geçidi’ne Doğru
Yolcuların haklı mücadelesi, direnişi ve aldıkları kararlar doğrultusunda ilerlemesini anlatıyor.

Bölüm 1
Hüzün Gemisi’nde

Bir derde sancılanarak açtık gözümüzü
Doğduğunda
Neredesinden tutacağımızı,
Nasıl avutacağımızı
Açlığını nasıl dindireceğimizi bilmediğimiz.

Derman arayarak başladı yolculuğumuz,
Daha ne olduğunu bilmeden
Hüzün Gemisi’nde bulduk kendimizi,
Adını Keder dedikleri bu denizde
Derdi kundaklayanın biter mi çilesi...
Bir fırtınaydı görünen
Kara, kapkara
Kuşatmış gökyüzümüzü,
An, gündüz müydü gece miydi,
Yağan, yağmur mu yoksa içinde olduğumuz denizin suları mıydı?
Sakınamadan derdimizin üstüne bastık tuzunu.
O ağlaya dursun,
İşte fırtına
Tüm dehşetiyle karşımızda
Durmuyor,
Durulmuyor.
Dalga dalga zulüm gözümüzü çarpınca
Gözümüzü açamadık hoş açsak da göz göze görmüyordu.
Zulmün her bir zerresinde bir zalim belirince
Hüzün gemisinin yolcularını değdi, geçti.
Bir yol,
Bir çare,
Bir derman...
Düşenler,
Ezilenler,
Atlayanlar,
Savrulanlar...

Bir lahza
Derdimizi unutup
Birbirimizin derdini kucakladık panikle
Başkasının derdiyle göz göze gelince
Kendi derdimizden
Daha sevimli,
Daha hoş,
Veya daha bir baş edilebilir gibi geldi bize.
Dedik birbirimizi:
"Bu muydu derdiniz?"

Onca sıkıntının içinde
Birbirimizi dinlemeyi ve anlamaya denedik
Birbirimizin derdini kucaklayıp avutmayı başladık
Hal böyle olunca
Derdimiz daha bir çekilebilir hale geldi.
Dermanını içimizde bulduğumuzu fark edince de
Fırtına sanki biraz daha duruldu ya da bize öyle geldi.

Bölüm 2
Son Geçidi’ne Doğru

Sakinleşiyorduk,
Nefesimiz düzene giriyor,
Daha az endişeleniyorduk.
Fırtınanın bıraktığı izleri detayına kadar görebiliyorken
Düşüncelerimiz berraklaşınca fikirlerimiz gizlendikleri yerden çıkıyordu.
Onları bir araya getirip
Hüzün Gemisi nin yolcuları olarak bir karar aldık.
Dertlerimizi olduğu gibi kabul edecek,
Derman aramak için çıktığımız bu yolda
Başımızdan geçenleri düşünerek ibret alacak
Eğer derdimiz zor ederse birbirimizden yardım isteyecek
Dayanışma içinde el birliğiyle bu geminin ismini de, süregelmiş düzenini de değiştirmek için uğraşacak.
Keder denizinin kaderini belirleyecektik.
İçimizden biri koynundan metanet ipiyle dokunmuş bir bayrak çıkardı.
Feraset sahibimiz aldı onu dikti göndere,
Bundan sonra bu geminin adı Metanet Gemisi olsun dedi.
Metanet Gemisi...
Kulağımıza hoş geliyordu.
Hep bir ağızdan fırtınaya karşı "Metanet Gemisi" diye bağırdık.
Böylece derdimizi olduğu gibi kabul etmiş sayıldık.
Denizde yolculuk yapanın fırtınası eksik olmazmış, çok kere karşılaştık.
Sabırla güvertesini kederden arındırıp çikarabildiğimiz kadarını çıkardık.
Yorulduk tabi ki, tam vazgeçecekken başımızı gelenleri hatırladık, devam ettik..

Yolcuyuz ama yolculuğun sonu nereye varır?
Bir olup bir karar daha vermemiz gerekiyordu.
İçimizden birisi dümeni aniden Sonsuzluğa doğru kırdı.
Bir kargaşa, itirazlar, korkanlar, meraklılar...
Herkes iyi biliyordu ki Sonsuzluğa gitmek için önce Son Geçidi’nden geçmemiz gerekiyordu.
Son Geçidi herkesin çekindiği ama er ya da geç mutlaka geçmek zorunda kalacağı bir geçit.
Devam etme kararı aldık.
Kimimiz meraklıydı,
Kimimiz heyecanlı,
Kimimizse pişmandı.
Ama en çok da korkuyorduk.
Biliyor ve duyuyorduk ki geçitten geçerken burada heybetli iki nöbetçi vardı.
Aklımız başına geldiği gün ,
yüklendiğimiz iki gözlü heybeyi burada bırakacaktık.
İçinde neler var neler...
Korkularımız en çok da bundan.
Onu bıraktığımız için değil de
bıraktığımızın içine koyduklarımız içindi bunca korku.
Bir çok kıymetsiz eşyanın içinde bir kaç değerli bir şey aranıldı...
"Gemi" dedi nöbetçilerden biri,
"İşte bu gemi sizin en kıymetli eşyanız"
Ve alındı gemimiz;
Son Geçidi’nden geçerken Sonsuzluk yolundaki son sınavımızı da veriyorduk.

Bekle bizi Sonsuzluk!
Derdimizi kucaklayıp,
Derman arayarak başladığımız yolculuğumuzda,
Keder Denizinde Hüzün Gemisiyle yola çıkıp,
Fırtınanın vurduğu zulmü geçip,
Zalimlerle mücadele edip,
Birbirini sımsıkı sarılarak,
Adını sonra Metanet koyduğumuz gemimizle yol aldık;
Şimdi o da yok,
Her şeyi gerimizde bıraktık,
Bekle Sonsuzluk,
Bekle bizi,
Geliyoruz!


Mesut Tütüncüler 07-08 Ekim 2023