Tepedeki evYağmur hala yağıyordu Gün boyunca öttü durdu hüthüt Başkada bir ses çıkmıyordu Akşam güneşi son ışığını yayarken Pusulu bir hava aksediyordu. Karanlık buralarda ay ışığını bekler Bu gece ay izinliydi sanırım Tepedeki evde cılız bir ışık vardı Arada bir yükselip azalıyordu Hiç bilmiyorum kimler yaşar o evde Gidip kapısını çalsam görsem yakından Uyuyorlardır belki boaz, gecede İnsan burada kendini hatırlıyor Tek bir ayak sesinden yoksunsun. İsli lambanın ışığında okuduğun kitaplardan İçine kapanıp bir ah çekiyorsun Yıllanmış hüzünler her yerden bakarken Gün batar, şafak, söker düşlerinde Zaman buralarda kendince akarken. Mustafa Yaman 28 eylül 2023 |